JACK BRUCE [1943 – 2014]

Jack Bruce [71 ] key member, bassist,songwriter, vocalist van CREAM, is op 25-10-14 overleden. Another warrior gone ……………he won’t be forgotten!!!

GEWICHTIG DOENDE NITWIT

Het was ronduit verbijsterend met welk een opperbeste stemming VVD-er Elias [in zijn hoedanigheid van voorzitter van de commissie Elias] een rapport presenteerde aan VVD-er van Miltenburg [in haar hoedanigheid van voorzitter 2e Kamer], waarin wordt geconstateerd, dat het “Rijk” eigenlijk al vanaf het moment waarop de eerste personal computer de burelen werd ingereden zijn ICT-projecten niet onder controle heeft.
Het eerste wat van Miltenburg deed nadat ze het rapport in ontvangst had genomen was her en der informeren naar de betekenis van de afkorting ICT.
Ik schreef al eerder een korte bijdrage over de ICT-ramp, die overheid heet. En noemde toen ook al de jaarlijkse schadepost, die het ICT-gerommel jaarlijks oplevert: tussen 1 en 5 miljard. En in de wetenschap, dat over dergelijke flaters liegen de overheid is aangeboren, kunt u gerust aannemen, dat de werkelijke schade die 5 miljard flink zal overstijgen.

Hoewel dus het plaatje wel duidelijk is en uit de wijze waarop de commissie Elias het rapport officieel presenteerde, waarna zo’n rapport in recordtempo ergens diep verstopt in een archiefkast terecht komt, kan worden opgemaakt, dat er bij betrokkenen nauwelijks sprake is van enige schaamte of bedruktheid, what’s new? zou je zeggen, is er toch een reden om nog even op dat ICT-onderzoek terug te komen.
Omdat er wat journalisten dieper in de materie zijn gedoken, zoals bijvoorbeeld bij NRC.
Ik liep tegen dit artikel aan http://www.nrcq.nl/2014/10/19/hoe-het-uwv-ingepakt-werd-door-ibm-en-logica. Waarin specifiek de ICT-perikelen bij het UWV aan de kaak worden gesteld. UWV heeft kapitalen uitgegeven om haar “troetelkind” werk.nl te laten bouwen, aanpassen, verbeteren, optimaliseren, gebruikersvriendelijk te maken, altijd bereikbaar te doen zijn, actuele informatie over vacatures te laten bieden.
Enfin, gezien de arbeidsmarktposities van de laatste jaren zullen flink wat van u een verplicht bezoek aan werk.nl hebben afgelegd, schat ik zo in.
Lees in dat NRC-artikel hoe sterk de overheid de eigenschap heeft gecultiveerd om op een eenmaal gekozen dood spoor voort te denderen.  En hoe miljarden aan gemeenschapsgeld verhuizen naar ICT-bedrijven, die van de incompetentie, stupiditeit en vooral natuurlijk de altijd beschikbare geldbronnen van het Rijk gebruik maken om hun bedrijf te laten floreren.
De journalist verdient die aandacht ten volle.

BEURS EN BLAUW

Nu naast de coalitiepartijen VVD-PvdA en constructieve “oppositiepartijen” D66-CU-SGP ook de “zwalk” oppositiepartij Groen Links zich achter de nieuwe pensioenregels hebben geschaard, is de parlementaire steun [de steun op straat is compleet onbelangrijk geworden] in beide Kamers zo breed geworden, dat weinig tot niets de invoering van die nieuwe regels nog kan tegenhouden.
Ik meen, dat er vandaag in de 2e Kamer voor de vorm nog over gedebatteerd gaat worden, maar dat is de bekende wassen neus.
Hoewel ik zeker niet “zwartgallig”wil klinken [zwart is de komende weken niet echt een modekleur, aldus een aantal BN-ers, die naarstig naar een nieuw item zochten om zichzelf in een clipje te kunnen horen zwammen] kan ik niet nalaten even te wijzen op wat er van die nieuwe regels gemerkt gaat worden.
Mochten er pensioenverzekerden zijn, die per 1-1-2015 op een hoe gering ook indexatie van hun pensioenopbouw resp. -uitkering hoopten te kunnen rekenen, dan kan dat gevoeglijk worden vergeten. Vanaf 1-1-2015 maken die nieuwe regels dat voorlopig meer dan twijfelachtig.
En inmiddels is er een 2e reden opgedoken, die dezelfde negatieve uitwerking heeft: in pakweg 2 weken hebben de beurzen een zodanige knieval gemaakt [AEX van 425 naar 380, i.c. >10%], dat de dekkingsgraad  van ook de grote fondsen te laag is geworden om indexatie serieus als mogelijkheid te mogen zien.
Op de beurzen is precies gebeurd wat het kabinet nodig had om haar nieuwe pensioenregels er door te krijgen. Regie van bovenaf noemt men dat geloof ik.
Overigens is die knieval van de beurskoersen elders in Europa ook aan de orde. Wat te denken van Griekenland, waar aandelenkoersen van de belangrijkste banken tussen 10 en 20% daalden? En u weet het vast nog wel, Griekenland is dat land met nog steeds een staatsschuld van zo’n 177%, waardoor het land onder curatele van de “trojka” IMF/ECB/EU staat. Waardoor er openlijk weer de eerder opgetreden weerstand van vooral het linkse Syriza de kop opsteekt. Terwijl wij straks alhier elkaar de tent uitvechten over een kaas- en stroopwafelknecht van een in Engelse drop uitgevoerde Sinterklaas kan het zo maar zijn, dat in Athene hele andere dingen de kop op gaan steken.
Het woord “beurs” is gevallen en laat ik het dan maar meteen gebruiken om een ander soort tuimeling te benoemen, namelijk die van ooit “boy Wonder van het CDA” tot “erg wonderlijke flop van KLM”.
Gevreesd mag worden, dat “us Camieleke Uierlings” minstens een jaartje binnen de warme moederschoot van het CDA gaat gebruiken om zijn beurse plekken te laten wegtrekken. En omdat zijn hoofd inmiddels de sporen van zijn flaters begint te tonen zal het vaker zien van dat platte rijstevlaai gezicht niet door een ieder als prettig worden ervaren.

Tot slot: wellicht overbodig, maar ik zeg het toch nog maar even: vanavond mag u weer stemmen op de “absolute top van de vaderlandse TV”. En dat betekent, dat u niet stemt op Rutte, Samsom,Pechtold en meer van die kanjers. Ik zeg het maar om verwarring te voorkomen.

BELEVING

Bij het zoveelste sportweekeinde was nu eens niet de voor gesneden koek aangenomen ruime zege van Oranje op Kazachstan de troost voor een in een andere sport gemiste zege. Het was zo waar eens andersom.
Want het weekeinde zat weer eens boordevol sport, zoals:
– pijltje gooien in Dublin met toppertje van Gerwen e.a.; men was daar al de hele week bezig en in het weekeinde [zondag] stond de finale gepland;
– in het Chinese Nanking zou Epke Zonderland zondagmorgen een greep gaan doen naar de wereldtitel rekstok;
– vrijdagavond werd van Oranje verwacht, dat ze met Robben back on the job 10 lantaarnpalen uit Kazachstan dronken zouden spelen. Volgens coach Guus Geluk zou de wedstrijd “winst+” moeten gaan opleveren. Te volgen door een maandag af te leggen bezoek aan het al winterse IJsland, waar ons Oranje een kluif van jewelste wacht[!?!?].
– zondag zou met Parijs – Tours het wielerseizoen 2014 worden afgesloten.
2 Grote sporten dus om uit te kiezen [voetbal + fietsen], aangevuld met 2 “kleine” sporten [turnen + darts.]
Het kan geen toeval zijn, dat Nederland juist op die kleine sporten het best presteerde. In China was Epke Zonderland in één woord magistraal.
En dat leverde sportland Nederland goud op. En geen nare gebaartjes van Epke in wiens richting dan ook, louter echte sportvreugde, omlijst door wederzijdse bewondering bij de deelnemers voor elkaars prestatie.
Epke compenseerde de matige vertoning van RVP c.s. in de Arena; voor de zoveelste keer in successie had ik na de eerste helft meer dan genoeg van het breed en terug schuiven met de bal en de desondanks nog steeds kinderlijke fouten, die Oranje maakte. In Dublin was veel meer spektakel te vinden, een perfect samenspel tussen razendsnel rekenende darters en dolenthousiast publiek. Met die pijltjes wordt niet geschoven, die worden met een dodelijke precisie in dubbels of triples gegooid; met Guiness wordt niet gerommeld, dat gaat met sloten tegelijk door de kelen van het publiek naar binnen. Bij darten “schaakt” men niet, men houdt zijn sport in ere.
Parijs – Tours kan ik kort over zijn. Steeds vaker vraag ik me af hoe ik vroeger moeiteloos uren naar pedaleurs heb kunnen  kijken. Dat is er inmiddels wel van af bij me. Zo saai!!!!!
Zo rond het tijdstip waarop Oranje voet aan de grond zette op IJslandse bodem [de Rötetötemöteflöt schijnt niet op uitbarsten te staan, het IJslandse team wél] begon Michael van Gerwen aan zijn opwarming voor de finale van de World Grand Prix, waarin hij het tegen James Wade moest opnemen. En terwijl Guus Geluk nog bezig was om onder het genot van IJslandse lavakoffie de pers uit te leggen hoe hij de Huntelaar-RVP strubbelingen had opgelost, stond van Gerwen in Dublin een glazen bokaal omhoog te houden, met daarin een cheque van 100.000 Engelse ponden. “Niet lullen, maar poetsen” was daar het motto. Zou Oranje ook eens moeten proberen!

PAUW VERRAST EN BEVALT ME WEL

Als er iemand verbaasd over is dan ben ik dat zelf wel. Maar het is ook een beetje eigen schuld dikke bult. Omdat een eigen gewoonte er de oorzaak van is.
Aan het eind van elke “normale dag”, wat inhoudt op een tijdstip, waarin we in de kleine uurtjes zijn beland, mijn drankje uit de eigen voorraad zijn bodem begint te bereiken en het dekbed al uitnodigend opengeslagen ligt, maak ik steevast een laatste rondje “langs de velden”. Wat bestaat uit een bezoekje aan de vaste nieuwssites, sportsites en de NPO-stream. Ik doe dat haast zonder nadenken, maar wel met reden.
Namelijk om up to date onder het dons te kruipen. Ik behoor niet tot de mensen, die als ze een kussen voelen door de slaap overmand worden. Ik heb altijd even nodig om te “unwinden” en dat doe ik door een deel van mijn hersencapaciteit op een niet te zwaar boek te richten, terwijl het andere deel van mijn grijze cellen begint met de informatie/infotainment, die die dag tot en met dat laatste rondje langs de velden over me is uitgestort, te ordenen. En daarbij komt verhoudingsgewijs een ruime hoeveelheid vrij snel in “my mind’s prullenbak” terecht. Niet zo opmerkelijk, want er wordt dagdagelijks een flinke hoeveelheid non-nieuws aan ons doorgesluisd, wat linea recta die prullenbak in kan. Op goede dagen blijft er echter wel wat over en dat leidt er niet zelden toe, dat een blogje mijnerzijds zich al redelijk gedetailleerd begint te vormen, voordat de echte nachtrust begint.
En de volgende morgen, na een bescheiden doch voedzaam ontbijt, de zinnen uit mijn keyboard beginnen te rollen, omdat die zich al “unwinding” reeds vormden.
Dat “rondje langs de velden” heeft zich dus tot een vaste gewoonte ontwikkeld. En toen ik daar een stukje evaluatie overheen haalde, kwam ik tot de vaststelling, dat ik de laatste weken veel meer dan verwacht blijf hangen bij “Pauw”, de solo tour de force van krullebol en “womanizer” Jeroen. Omdat er een ruime schakering van onderwerpen wordt behandeld op een wijze, die mij wel aanstaat. Onderwerpen, die mij interesseren ook. Zoals de Koerdenkwestie, de IS-kwestie, nu weer de Wilders-kwestie, de Zorgkwestie, de PvdAkwestie enzovoort. Er wordt doorgaans verstandig gepraat en daar hou ik nu eenmaal van.
Dus “Pauw” heeft bij mij wat terrein teruggewonnen, wat een jaar geleden definitief verloren leek.
En als leeftijdsgenoot van die middelbare puber in zijn overgetailleerde pak, die zoveel gehijg tussen zijn teksten stopt, heeft “Pauw” er brutaalweg voor gekozen om ook plek in te ruimen voor muziek. Zo voelde de gastheer zich gisteren prima, toen er samen met de heren Ad Visser en Buwalda tijd werd besteed aan David Bowie. Het was een beetje jammer, dat het jankorgel van Dik Hout de Bowieklassieker “Ziggy Stardust”mocht verminken. Maar de andere 3 heren haalden met glanzende oogjes mooie Bowie-schetsjes boven tafel. En dat werden 10 hele leuke minuten televisie, vond ik.
Overigens heb ik onder dat dons na rijp beraad besloten het op één punt niet met de 3 heren eens te zijn. “The Rise and Fall of Ziggy Stardust and The Spiders from Mars” is een juweel van een album vol ijzersterke songs, maar de titelsong [heerlijke riff] is wat mij betreft niet de beste. Dat blijft voor mij altijd deze!

ROYAAL

Het debatje van gisteren tussen de ondanks de qua intensiteit niet te missen Koerden-problematiek buitengewoon jolige en bijdehante Rutte en het Playmobil gezelschap aan de andere kant van het spreekgestoelte kan ik niet anders dan als achter de feiten aanlopen categoriseren. Niets ongewoons eigenlijk, want daar blinkt het gezelschap in Den Haag in uit.
Toen ik een maand geleden iets schreef over dat peperdure hek, wat de koning om zijn laatst aangeschafte vakantieverblijf heeft laten plaatsen, deed ik dat m.n. om de verspilling, blijkbaar royalty eigen, aan de kaak te stellen. 4 ton euro uitgeven, waar een beetje Hollandse koopman met slechts 1/10e had kunnen, nee, behoren te volstaan gaf daar alle aanleiding toe.
Het Playmobil gezelschap zat er een maand geleden niet echt mee en dus meende ik, dat verdere discussie achterwege zou blijven. Vooral omdat er zo veel andere prangende zaken op het bordje lagen. Zo had ik me goed kunnen voorstellen, dat de dames en heren van ons parlement met enorme hangsloten op alle toegangsdeuren zouden worden opgesloten om eindelijk eens een niet clowneske, maar volwassen beslissing te nemen over steun aan die Koerden, die openlijk als kanonnenvlees worden gebruikt in het conflict met IS. Want wat er rond het schilderachtige Kobani gebeurt mag men zelf dan wel als een voorbeeld van een politiek schaakspel duiden, het heeft in werkelijkheid alles weg van het terugbrengen van Koerdische “boots on the ground”, tot door de gehaktmolen te halen vlees.
Wat dat betreft werden er gisteravond bij Pauw veel menselijker en zinvoller dingen gezegd, met Karabulut [SP] in een prima rol, dan in dat parlement. En dan doel ik even niet op die militair, die 20 minuten nodig had om ons te vertellen, dat er 2[!] rood-wit-blauwe JSF’s in de weer waren geweest om 2 pickup trucks weg te bombarderen. Het zat daarbij een beetje tegen, want 1 van de bommen bleek een Ruttetje te zijn. Een losse flodder,die nu ergens in die zandbak ligt.
Waar men blijkbaar in het parlement meer waarde hechtte aan het gesmijt met [ons] geld door de koning, hield men het aldaar op een goed gesprek over een speedboot van 800.000 euro, een prijzige aanlegsteiger, een verbouwing van 35 miljoen om die koning op zijn werkpaleis met zijn laptop te kunnen laten spelen én , vers van de pers,
het plaatsen van 35 meter roestvrij staal a raison van 4 ton euro om terwijl die verbouwing van dat werkpaleis loopt, die koning een paar keer Armin van Buuren uit te laten nodigen om een Eikhorst Dance Party te verzorgen.
Rutte noemde die 35 meter grinnikend “Dance containertjes”. Wie is in de stemming om “een muurtje van 35 meter hoog” om het Torentje te komen helpen metselen?
Laat ik niet vergeten zowel mooi en leuk te eindigen. Waarvoor ik terugga naar “Pauw” [Captain Peacock is ook goed] . Want daarin verscheen Hans Dorresteijn met Zazi, een trio erg mooie meiden [was het nou Jeroen Pauw of was ik het die als eerste ineens rechtop in zijn stoel zat?]
In dit clipje zingt het trio een Dorresteijn-chanson getiteld “Lente”.

Dorresteijn is een briljante malloot, die enorm op mijn lachspieren werkt. En dat heb ik net even nodig na dat slappe gezever in het parlement. Dus de heren Dorresteijn en van Dijk, die even de staalborstel halen over de ouderdom. Waarmee mijn dag toch goed is begonnen.

KALF VERZOPEN, DEMPEN DIE PUT

Als er iets duidelijk werd bij de uitreiking van de “Nederlandse oscars” aan de “absolute top” van film producerend Nederland afgelopen vrijdag, dan was dat wel dat er een belooncategorie ontbreekt.
Over al die anderen, waar een kistkalf aan werd opgehangen, zult u van mij weinig horen, omdat beste film, beste acteur enzovoort een kwestie van [wan]smaak is. Ik beperk me slechts tot de opmerking, dat “Lucia de B.” terecht werd beloond met een kalf.
Het Nederlandse kroonjuweel bleek de film “Aanmodderfakker” te zijn. “Briljante”vondst die titel, die je doet vermoeden, dat Eubank de OST wel zal hebben gemaakt en Ali Baba B. wel ergens in die film zal opduiken.
Het “wereldje” was er in ieder geval lyrisch over.
Maar terug naar die gemiste belooncategorie, waarmee ik doel op de presentatie van het kistkalf festijn. Omdat ik het voor de eerste keer bekeek sinds men begonnen is het awardfenomeen in de polder formidabel op te pompen, viel het mij op, dat het geheel voor 100% op de Amerikaanse leest is geschoeid. Met de bijbehorende Nederlandse aftreksels van de Niro [Tygo Huppelepup], Di Caprio [ene Benja met mooie krullen en hagelwitte tanden], Scarlet Johansson [Verbaantje] en Al Pacino [die verkeerde helft van Jurk, ook wel bekend als de omhoog gevallen Bossche Bol]. Alles was er, van glamour overlopende stage, publiek met de glimlach in het gezicht gebeiteld, iedereen kende zijn of haar rol. Zelfs Jet Bussemaker, die MC-trekjes vertoonde.
Maar hoe goed de snedige tekstjes ook waren ingestudeerd, het was een complete aaneenschakeling van gestuntel, harkerig gedoe en humorloze humor. Tenenkrommend Hollands, za’k  maar zeggen.
Waar je , steeds vaker tegenwoordig heb ik het gevoel, met plaatsvervangende schaamte naar kijkt.
Wat voor de top van de Nederlandse “filmsterren” moet doorgaan, is niet meer dan een middelmatig gezelschap bij elkaar geharkte nobody’s, die maar wat “aanmodderfakken”. En elkaar elk jaar zo’n kalf in de anus stoppen. Het enige positieve gevoel wat ik aan het eind van de kwelling overhield, was dat me gelukkig de verschijning van de twee-eiige tweeling Carice van Houten – Holladijee Rijn [bij insiders bekend als de Betty Boop uit de Polder en Het Paard van Ome Willem [Ik zag ze van de week toevallig in Valkyrie kwijlen richting Cruise]] bespaard is gebleven.
Awardembola raast over Nederland; volgende week zal er vast ook wel weer wat uit te reiken zijn. Het “kistkalf” is in ieder geval weer verzopen, daar kan voor een jaar de deksel overheen. Voor je het weet komt die luis met zijn glazen huis er aan. 🙂

SPRONGEN VAN DE RODE KAT IN HET NAUW

Het lijkt wel of er een niet aflatende stroom kritiek [soms bikkelhard] over de PvdA blijft uitstromen. En ik ben eerlijk: ik kan daar geen traan over laten.
Meer dan de helft van de PvdA-stemmers van 2012, wat met terugwerkende kracht een inktzwart jaar voor Samsom c.s. lijkt te zijn geworden, geeft aan de partij de rug toe te keren. Dat zou zo’n 20 zetels betekenen. En dreigend verlies vanuit andere gelederen van het electoraat schroeft dat komende echec tot apocalyptische hoogten op.
Tegen die niet te stoppen stroom in zijn er natuurlijk PvdA-ers , die proberen alvast op papier het tij te keren.  Door er op te wijzen, dat de PvdA voorafgaand aan die verkiezingen 2012 ook in een kansloze situatie verkeerde. Introductie van het plastic artikel Samsom in de verkiezingsrace bleek om naar is gebleken volstrekt onjuiste gronden de redding van de partij te zijn.
Die groep schrijvende PvdA-ers spreidt het soort naïef optimisme ten toon, die doet denken aan de wanhoop, die een man staande voor een vuurpeloton moet voelen. Een identiek soort bewegingen herken je bij [nu nog] kamerleden van de PvdA-fractie. Neem ene Bouwmeester, die dingen mag zeggen over de zorg. Velen onder ons hebben met woede vernomen van de miljardenwinsten, die zorgverzekeraars weigeren om in de vorm van een premieverlaging terug te geven aan de verzekerden.
Met als door de coalitiepartijen gesteunde verklaring, dat de verzekeraars terecht zo hoog mogelijke buffers aanleggen.
En dan verschijnt ineens die Bouwmeester in beeld, die komt vertellen, dat wat de PvdA betreft zo’n 4-5 miljard uit die buffers kunnen worden gehaald. Mochten de verzekeraars niet meewerken dan is de PvdA van plan een en ander in wettelijke vorm te regelen. Een puntgaaf voorbeeld van het komen tot inkeer, ingegeven door electorale paniek. En eens te meer het bewijs, dat onder hoge druk vrijwel alles vloeibaar wordt.
De hoop, dat via profilering van de eigen partij en haar ware, inmiddels zwaar beschadigde uitgangspunten, de val tijdig kan worden gestopt doet haast kinderlijk aan. Vooral omdat men 3 majeure zaken bewust onbenoemd laat.
a. de PvdA vertrouwt er blijkbaar op, dat de kiezer straks een identieke draai [lees: enorme fout] zal maken als hij pal voor de verkiezingen 2012 deed. Veel wijst erop, dat dit vertrouwen op niets is gebouwd;
b. het is de PvdA, die bij de decentralisatie van de zorg de hoofdrol heeft gegrepen in de persoon van Martin van Rijn. Na een aanvankelijk schuchtere aanloopperiode is het protest vanuit de burger 3 maanden voor de decentralisatie inmidddels fors aangezwollen en richt zich vanuit die hoofdrolpositie van van Rijn voornamelijk op de PvdA. Minister Schippers [VVD] blijft als eindverantwoordelijke vreemd genoeg vrijwel buiten schot;
c. de PvdA heeft in 2012 op volkomen absurde gronden Jetta Klijnsma een plaats in het kabinet gegund, die ongetwijfeld als het “sociale gezicht” van de partij dienst moest doen. Klijnsma werd naast van Rijn gezet als staatsecretaris SZ en kreeg “de pensioenregelingen” en “de bijstand” als taakgebieden.
In de afgelopen 2 jaar is de aanstellling van Klijnsma een schot in de eigen beide voeten van de PvdA gebleken. “Moedertje Jetta” bleek al snel zo uit te zijn op een glansrol in het sociaal-liberale kabinet, dat de burger in haar een stasi-achtige persoonlijkheid begon te herkennen. Met haar bekende [ en inmiddels even weerzinwekkende als huiveringwekkende] flemende stemgeluid heeft zij vooral op het gebied van de bijstandsregeling de meest kille en a-sociale wijzigingen tot wetten weten te transformeren. Nederland [het VVD-legioen uitgezonderd] geloofde zijn oren niet, reden waarom daadkrachtig, georganiseerd verzet tegen Klijnsma’s aanpassingen niet van de grond is gekomen.
Klijnsma werkt momenteel aan mutaties in de pensioenregelingen. Het verkrijgen van een beeld van waar dat op gaat uitdraaien is mogelijk door de aflevering van maandag 29-09 jl. van TROS Radar te bekijken. Daarin worden namelijk de effecten voor de drie belangrijkste groepen, t.w jongeren t/m 30 jaar, de groep t/m 50 jaar en de gepensioneerden, helder uit de doeken gedaan. Om een tipje van de sluier op te lichten: alle groepen staan na de aanpassingen van Klijnsma forse koopkrachtverliezen te wachten. Die gepensioneerden meteen zullen ondervinden, voor beide andere groepen blijven die koopkrachtverliezen nog in het vat zitten. Hoofdoorzaak: door de verplichte dekkingsgraad voor pensioenfondsen van 105% naar 110% te brengen wordt indexatie van de lopende én toekomstige pensioenen vrijwel zeker een fata morgana. En koopkrachtverliezen van 10-20% in de aankomende jaren een zekerheid. De verwachting is, dat Klijnsma binnen enkele maanden met haar aanpassingsvoorstellen gaat komen.
Zo er nog een restje begrip voor Klijnsma’s aanpak [ het is tenslotte nog steeds crisis] bij mij bestond, dan heeft Jetta dat afgelopen dinsdag wel verspeeld. In het NCRV [of heet die omroep tegenwoordig PO7?] programma “Altijd wat Monitor” werd verslag gedaan van de resultaten t.a.v. het naar de arbeidsmarkt terugbrengen van moeilijk reïntegreerbare “gevallen”, bij de Gemeenten meestal aangeduid als “de Kaartenbakkers”. Ook hier kan ik alleen maar aanbevelen dat programma van 30-9 terug te kijken.
Kort samengevat bleken die resultaten er op neer te komen, dat inderdaad een aantal langdurig werkzoekenden en bijstandsgerechtigden voor een bepaalde periode aan werk [de woorden passend en zinvol laat ik hier graag onbesproken] konden worden geholpen. Lokale overheden gebruiken daarvoor het zogenaamde aanbestedingsproces en koppelen daar de voorwaarde aan, dat bedrijven [meestal in de kleinere groepen], die werk aanbesteed krijgen verplicht zijn een aantal “kaartenbakkers” voor bepaalde tijd in dienst te nemen. En geloof het of niet, dat kan er op uitdraaien, dat een klein hoveniersbedrijfje een ex-bakker en een ex-stratenmaker krijgt “aangeboden”.
Dat is op zich al erg vervelend, maar in de praktijk, zo bleek, is het vaak nog erger. Zo’n klein bedrijfje heeft niet de kapitaalkrachtigheid om meer personeel aan te houden dan voor voorradig werk nodig is. Wat tot gevolg kan hebben [en vaak ook heeft] dat het eigen personeel moet wijken voor die verplicht af te nemen “kaartenbakkers”. Op de arbeidsmarkt noemt men dat wel het “verdringingseffect”. Door de lokale overheden opgelegd en met een grote kans, dat het met een hoge frequentie meerdere malen optreedt.  [Volgende aanbesteding – weer verplichting kaartenbakkers aan te nemen – weer ontslag bestaand personeel ….. een soort everturning wheel]

Klijnsma werd door “Altijd wat Monitor”naar haar mening gevraagd over dat “verdringingseffect” en waar de “winst” ligt als er om 2 kaartenbakkers aan het werk te krijgen 2 werkenden werkloos worden.
Jetta koos de aanval. “Gaat u me nu zeggen, dat volgens u mensen die al jaren buiten het arbeidsproces zijn gehouden niet de kans mag worden geboden om aan dat arbeidsproces te gaan deelnemen?”
De interviewer was perplex. Maar wist nog net te mompelen “niet als dat werkenden hun baan kost. Of vindt u van wel?”

Zelf was ik net zo perplex van Klijnsma’s  van grote visie getuigende repliek. Met zo’n “Feldwebel” op Sociale zaken is een keiharde nederlaag bij komende verkiezingen en de teloorgang van je partij gewoon een gegeven. Het is dat het “verdringingseffect”feitelijk niets ander is dan administratieve handel in mensen en in menselijke ellende waar ik me onwel bij voel, want anders had ik Jetta’s laatste woorden met een grimlach beloond. Zo’n grimlach, die betekent “jij komt nog aan de beurt, tante”.

VERDWAASD

Het begint er nu toch echt op te lijken, dat Nederland zijn mogelijkheden overschat. Als het om hypen, bang zijn, tochten, condoleances plaatsen, herdenkingen organiseren e.d. gaat. Rek en ruimte lijken er uit, waardoor er dubbelloop gaat ontstaan. En dan gaan betrokkenen in Nederland aan het kiften. Wat gaat er voor op 10 november a.s.? In Heerlen is op 10-11 de start van het pré-Hosseizoen geprogrammeerd en inmiddels is men er in het bronsgroen eikenhout achter, dat de elite in Den Haag op die datum iets anders heeft geagendeerd. Ik ruik al van ver een Facebookpagina “Handen af van ons Carnaval”, die “likes” moet gaan slurpen.
Ander signaal dat de gemiddelde Nederlander het allemaal niet zo meer uit elkaar kan houden ving ik zojuist op bij mijn bakker. Iemand bracht Monster Truck Madness [ trouwens een heel vermakelijke videogame, die Microsoft ooit uitbracht eind jaren 90, waarin je zonder risico door wereldsteden kon razen, ondertussen alles en iedereen aan barrels rijdend] in Haaksbergen onder de aandacht.

Het vrouwtje, met een duidelijke angstblik in haar [blauwe] ogen, stelde plompverloren de vraag “denken jullie dat het zo’n aanslag van zo’n Johad-figuur is geweest?” Als dat geen bewijs is, dat mensen dingen door elkaar beginnen te halen!
De bakker, goedgemutst als altijd, stelde haar gerust. “Dan zou Rutte of Opstelten al op TV zijn geweest om ons gerust te stellen en om waakzaamheid hebben verzocht. Neen, Haaksbergen was gewoon een lokaal feestje”.  Ik hoorde in de koffiehoek een stoel naar achter schuiven; een soort Ziggo-installateur type mompelde “Feestje? Volgens mij is Haaksbergen de eerste gemeente, die de stille tocht heeft vervangen door “een brullende tocht”. Sommige mensen kunnen dingen zo hard zeggen. “En voor Haaksbergen begint de nieuwe week met tot nu toe 3 doden en een condoleanceregister om te tekenen.” Tja, je zou dat er nog maar bij krijgen naast al dat andere gedoe.
Ik vroeg me af, of er inmiddels een condoleanceregister Top 100 zou bestaan. NPO 2 zou daar een mooi programma van kunnen maken. En het bedrijfsleven zal best bereid zijn daar een mooie award voor beschikbaar te stellen.

Nederland raast verdwaasd via bult, buil, vleeswond, geplet permanentje, duidelijke afdrukken van reuzebanden op het voorhoofd, al ingeslagen vaten Brandbier, angst oproepende tram- en metrostellen en bussen, door naar 10 november.  Een krappe 6 weken, waar nog zo veel in kan gebeuren. [Patty Brard zwanger, Jeroen Pauw ontkent, Heel Nederland Bakt aan, discussie over het dragen van een kogelvrij vest door de Sint, Nationale Monstertruckers Bond demonstreert tegen te harde sancties vanuit de politiek etc.].  En in die periode krijgt de Nederlander ook nog eens te maken met de nieuwe Zorgpolis. Om gek van te worden …. als we dat al niet waren.
Ik bied jullie dan ook graag de gelegenheid even tot rust te komen. [bij voorkeur in het donker te beluisteren bij een potje Lapsang-thee en volume op 10]

HET BALLENSPEL

Het is een tragikomisch spel met een sterke tendens naar triestheid.  Het is een spel, wat we de ene keer  met onszelf, de andere keer met anderen spelen.  Maar het meest wordt het spel door anderen mèt ons gespeeld.
We praten onszelf iets aan en/of laten ons iets aanpraten. Waarmee we onszelf in een soort psychosetoestand [laten] brengen, maar merkwaardig genoeg tegelijkertijd ook er in slagen een soort “lifeline” te vinden, waar we ons aan kunnen vastklampen om dat broodnodige gevoel van geruststelling [ “u kunt rustig gaan slapen” zijn historische woorden in dat opzicht] te verkrijgen.

Nu onze “leiders” hebben besloten om [ uiteraard onder de altijd weer uit dat “land of tulips, windmills and wooden shoes” komende randvoorwaarden] mee te gaan doen aan die “coalition of the willing” [ ik laat het graag aan een ieder persoonlijk om daar zijn eigen mening over te vormen] is vrijwel meteen dat tragikomische spel op de wagen.
In natuurlijk de media is direct begonnen met ons duidelijk te maken, dat u en ik een potentieel slachtoffer kunnen worden van “the hand of terror”, die IS heet. Er wordt als het ware gepoogd om een deken van angst over ons te leggen.  Nog even en in mijn straat bulkt het van de beveiligingscamera’s om scherp in de gaten te kunnen houden of er soms Toearegs op kamelen of omgebouwde karretjes met artillerie in de laadbak te zien zijn.
En laat het maar aan talkshows, mediapanels en meer van dergelijke plekken, waar de eeuwige babbelaars samenkomen, over om die “deken van angst” keurig over ons uit te spreiden.
We zijn daar heel gevoelig en ontvankelijk voor. Vooral in 2014, het jaar waarin meer dan ooit tevoren WO III als realistische optie werd uitgesproken. Kortom, het spel  in al zijn verschijningsvormen is op de wagen. We zijn onrustig en in sommige gevallen zelfs bang.

Hoe zit het dan met die “lifeline”?, zult u wellicht vragen. Wel, die is gevonden. Want vrijwel tegelijk met de discussies over die deken van angst berichten de media over een bij de Nederlander sterk gestegen vertrouwen in de politiek ?!?!? En die stijging wordt vrijwel geheel op het conto geschreven van het “managen van de MH17 catastrofe”. Men kan het mij moeilijk kwalijk nemen dat ik de afvraging doe “waarom dan?” Heeft dat management:

– het ergste kunnen voorkomen?
– levens weten te redden?
– inmiddels achterhaald hoe de vork aan de steel zit?
Een driewerf neen is daarop het antwoord. Waarom dan toch dat gestegen vertrouwen? Is het dan toch een uiting van dank voor de inderdaad prachtig geregisseerde uitvoering van de Rouw Fase 1? En omdat Nederland hoopt op een even mooie fase 2 straks op 10-11?

Angst aangejaagd krijgen kan verschillende reacties veroorzaken. Bijvoorbeeld een reactie van allesoverheersende achterdocht, waarbij niets en niemand meer op zijn blauwe ogen wordt vertrouwd. En er vertekening van het beeld optreedt, waardoor je een paard in de wei voor een kameel kan gaan aanzien.
De andere vaak voorkomende reactie is die van de”lifeline”, je vastklampen aan iets of iemand, waarvan je verwacht, dat hij/zij/het je zal behoeden voor de risico’s, die anderen in je hersens implanteren.
Beide varianten zijn allesbehalve bevorderlijk voor de gemoedsrust. Persoonlijk vind ik de “lifeline”-optie de minst aantrekkelijke, omdat het de verschaffer van die lifeline alle gelegenheid biedt om heerlijk met jouw ballen te gaan spelen. Door fake veiligheid te bieden.

Misschien is dat laatste wel hét probleem van de Nederlander van nu. Die keer op keer door slimme jongens met zijn ballen laat spelen.
Terwijl we toch zouden moeten kunnen weten, dat spelen met je ballen pas als prettig wordt ervaren, wanneer dat in beslotenheid door een aantrekkelijke partner wordt gedaan. En u moet het mij maar niet kwalijk nemen, maar Rutte en aantrekkelijke partner ……waar is het teiltje?