OPDRACHT

Ik heb de test op de som gedaan gisteren. Nadat mijn maag een paar keer omdraaide bij het kijken naar het “sociaal-akkoorddebat” heb ik de stoute schoenen aangetrokken. Ik maakte 2 lijstjes. Een lijstje met autodealers in de directe nabijheid. Een lijstje met aantrekkelijke lokaties om te wonen.
Een broodtrommeltje voor onderweg was snel gevuld en ik ging “en route”.
5 dealers handelde ik af. Overal stelde ik me voor als mezelf, als een man die niet sombert en overloopt van het vertrouwen. Of dat wel helemaal gelukkig was begon ik na verloop van tijd te betwijfelen. Want alle 5 dealers leken mij het toonbeeld van somberte. Wat gezien de leegte van de showroom eigenlijk niet zo verwonderlijk was.
Maar ik bleef breed glimlachen, bewoog veerkrachtig van middenklasse bolide  naar occasion. En zei een auto te willen kopen. Omdat ik dat als mijn opdracht als burger beschouwde. En het feit, dat ik om persoonlijke redenen nooit een rijbewijs had gehaald deed daar niets aan af.
5x voltrok zich hetzelfde: het gezicht van de dealer klaarde zienderogen op en de man begon me zowaar met enig enthousiasme uit te leggen welke gunstige betalingsvoorwaarden hij me te bieden had.
“Prima, laten we de zaak meteen beklinken, kerel” zei ik terwijl ik de man op zijn schouders sloeg. Dus papieren op tafel.
Toen ik op vragen van de man hoofdzakelijk “neen” antwoordde en in de enkele gevallen dat ik “ja” zei het om een verkeerd ja bleek te gaan betrok zijn gezicht al snel weer. En op een soort graftoon vertelde hij me, dat ik in een dermate onzekere positie verkeerde, dat aanschaf van een nieuw voertuig alleen zou lukken als het om een bolderkar of 2e hands fiets zou gaan. Als autodealer kon hij in ieder geval niets voor me doen. “Maar beste kerel” zo reageerde ik goedgemutst en breed  glmlachend, “besef je wel, dat ik bulk van het vertrouwen?”
Alsof ze het met elkaar afgesproken hadden kreeg ik elke keer dezelfde reactie. Of ik ze wilde excuseren, want ze hadden een belangrijke andere afspraak.
Ik schudde de beklemmende somberte van die 5 dealers van me af en begon aan mijn tweede opdracht. Tot mijn onuitsprekelijk plezier gebeurde bij 5 makelaars hetzelfde als bij die 5 dealers. Het ene moment zat ik genoeglijk aan een bakje koffie te praten met 3x een man en 2x een niet onaantrekkelijke snelle en strakke meid, het volgende moment herinnerden ze zich ineens een andere belangrijke afspraak te hebben.
Ik was net op tijd terug thuis om niet naar het Willem en Max-interview te hoeven kijken. En voelde me voldaan,  want ik had immers aan de opdracht voldaan mij als burger gegeven. Dat ik geen enkel resultaat had bereikt, ach een kniesoor die daarover zeurt. Niet alleen was het uitvoeren van mijn opdracht, maar zeker ook het niet bereiken van enig resultaat 100% in overeenstemming met de waardevolle bijdrage, die de verstrekker van die opdracht levert aan het uit de ellende halen van Nederland.
Moe maar voldaan kroop ik achter het beeldscherm om een autorace-game te spelen. Morgen ga ik, denk ik, Anno 1404 spelen, lekker huisjes bouwen en zo.