MOONTAN, het uit 1973 stammende album van de Golden Earring, werd in de vorige itempjes over Neerlands grootste band ooit al regelmatig genoemd en geroemd. En daar is natuurlijk ook alle aanleiding toe als je bedenkt dat het album in de jaren 70 in Amerika de status van “millionseller” bereikte. En het album is ook nog eens de drager van de enige internationale rock-classic van Nederlandse bodem, Radar Love.
Maar het album is ook visueel een prachtig voorbeeld van de creativiteit, die binnen de Earring maar wat albumdesign betreft vooral bij Barry Hay aanwezig is. Nadat Hay de engelse taal had verrijkt met het woord “moontan” was hij vastbesloten de hoes van het album geheel aan dat ene woord op te hangen. Dus verscheen op de achterzijde een foto van heer Hay zelf in zijn blote kont [vanity thy name is Barry Hay]. En de voorkant van de hoes, die ik ten overvloede maar weer eens bijvoeg, bevatte de foto van het fotomodel wat uit Engeland werd gehaald en niet wist, dat ze voor de hoes uit de kleren moest. Maar na wat aandringen door fotograaf Ronny Hertz stemde ze toe en kwam haar [bij Hay via via al bekende] prachtige lijf te voorschijn. Hay zorgde er uiteraard voor, dat het zijn taak werd om de de diamantjes aan de dame’s tepeltjes te bevestigen.
Dat fotomodel is in meerdere betekenissen belangrijk voor het verdere verhaal rond Moontan. Zij was allerleerst de perfecte visualisering van de titel van het album. Moontan all over her body, so to speak.
Haar aanwezigheid op de hoes zorgde er verder voor, dat in Amerika van alles overeind ging staan, maar vooral stekels. Want er was sprake van “frontal nudity” en dat was een deur te ver voor de Yanks. Waardoor Moontan in Amerika verscheen met een obligate gouden oorring op de hoes. [!]
Het fysiek van dat Engelse fotomodel paste ook nog eens perfect bij het beeld wat Barry en George in hun hoofd hadden voor een vrouw, die de hoofdrol speelde in een song die beide heren voor Moontan hadden geschreven. De kenner weet het ongetwijfeld al: de song Vanilla Queen.
En dat is nummer 3 in de serie “De Earring live in San Francisco 1975”. En het is nu eens niet heer Hay die alle aandacht naar zich toetrekt, maar de eigenlijke “Mister Earring” George Kooymans. George laat niet alleen horen, dat hij al in 1975 was uitgegroeid tot een formidabele gitarist, maar laat ook zien dat de term “Stage-personality” ook hem prima past. Veel plezier met “The Vanilla Queen” , een song die zonder twijfel behoort tot mijn persoonlijke top 5 van Earringsongs.
En hier het extraatje “straight from the Chassé Theater Breda” : Flower in the Mud [08-02-2012]
RadaRoligy 
Ik kan mijn commentaar op de vorige clip grotendeels herhalen, maar doe dat met het oog op de leesbaarheid maar niet. 🙂
Vraagje: is het niet leuk om ook een “akoestisch” clipje in de serie op te nemen?
Zo’n verzoek kan ik niet laten liggen. Speciaal voor jou [maar natuurlijk ook een beetje voor de rest] plak ik aan het log een 2e clipje vast. Hij is “red hot” want werd gisteravond 8-2 met de mobi geschoten in het Chassé Theater in Breda. En je hoort 1 van de songs, die op het komende album komt te staan: Flower in the mud [ “vlag op een strontschuit” zoals wij dat zelf zeggen 😀 ].
Heel smakelijk extraatje! Waar pikte je dat nu weer op?
Het wordt echt een Golden Earring-maand hier. Heeft dat geen negatief effect op je aantal lezers? 😛
Let ik even niet op staat er weer wat lekkers! Vers van de pers, heet van de naald …….wie twijfelt er nog aan de kwaliteiten van deze heren. Even een opmerking richting echte kenner [s]: Radar, herken jij in dat Flower in the mud ook het geluid wat zo sterk aanwezig was op het album Face it? Het doet mij er namelijk zo sterk aan denken, dat ik het vanavond effe ga draaien. “Beppie” kijkt toch naar de mol. 😀
De spijker op zijn kop, Jurgen. Als ik dit zo hoor dan heb ik het sterke vermoeden, dat Tits & Ass [werktitel, niet meer] weleens een album a la Face it kan worden. Waar ik in het geheel niets op tegen heb.
@Lottie:
Lezers interesseren me niet echt veel. Zolang jullie blijven komen vind ik het prima zo. 🙂
Dit vind ik heel erg aardig van je, RadaR. Wat een leuk liedje. En meneer Hay blijkt ook nog eens een voortreffelijk conferencier.
Dank je wel, hoor.
Haar aanwezigheid op de hoes zorgde er verder voor, dat in Amerika van alles overeind ging staan, maar vooral stekels.
Je moet jouw logs altijd meer dan 1 keer lezen om alle dubbelzinnigheden te vinden. 😀 Die puriteinse Amerikanen wisten in de 70-ties prima wat wel en wat niet goed was voor de Young Americans. “Frontal nudity” kon blijkbaar niet. Amerikanen geven in het openbaar de voorkeur aan het suggestieve, waarin Oma Madonna en trekpop GaGa nu uitblinken. Achter de deuren van het suburban home gelden geheel andere regels.
De Earring mag achteraf blij zijn, dat midden jaren 70 de videoclip nog niet bestond. Want heer Hay kennende zou hij dan van RadaR Love weer iets hebben gemaakt, waardoor een ban onvermijdelijk zou zijn geweest. 🙂
En zou Nederland nooit die enige echte internationale rock-classic hebben gehad.
Living on the edge, baby … just living on the edge. Zo noemt Barry dat. 😀
En er af en toe flink afdonderen, Arno. 😛
Lekker, heel lekker, vooral de baspartij van heer Gerritsen. Is dat jullie ook opgevallen? Vanilla Queen staat toch ook op dat 1e LIVE-album, dat dubbelalbum? Op The Naked Truth [ja ja, ook hier aanwezig, maar volgens mij kocht inmiddels half Nederland dat] staat een wel heel korte versie, die het origineel niet echt eer aan doet. Maar poeh, wat swingt deze 1975-uitvoering!
Troost nodig, RadaR???? 😀
Gewoon een paar keer achter elkaar Vanilla Queen afluisteren kan helpen. Ik luisterde inmiddels 1x, maar doe dat nog wel een keer over. Zo goed vind ik het, weet je dat?
Prachtig he, Vanilla Queen. Wat ik er vooral zo speciaal aan vind is, dat het 2 verschillende songs lijken, die als je het geheel maar vaak genoeg gehoord hebt zo geweldig bij elkaar passen. Al jaren heb ik er problemen voor mezelf mee om te kiezen welk deel ik nu het beste vind: het tekstuele of het instrumentale. De tekst hebben we al eerder over gehad: die is superb. Maar George K. in het 2e deel is dat ook. Ach,WTF, het is als geheel gewoon outstanding. Zelfs die bak klereherrie, die de laatste minuut of 2 vormen.
OT: ik zwijg over wat P. al aanroerde. Ik verzuip mijn verdriet [en schaamte] wel. 😛
Ben je aanspreekbaar, RadaR? 😛
Hou het maar op een incident die 0-6 😛
Wederom goeie clip van een ijzersterke song. Van mij mag je voorlopig nog wel doorgaan met clipjes van je bandje.
Maak je om mij geen zorgen, P. 🙂 Ik herken een nederlaag als die dik verdiend is. Als ik me ergens over zou opwinden dan is het de constatering, dat het blijkbaar Maurice Steijn [trainer ADO] ’s grote doel is om van ADO de FC Gatenkaas te maken dit seizoen. Want wat hij als verdedigers opstelt speelde ik in mijn goede tijd mee in de onderbond.
Ik heb het vermoeden, dat veel supporters [waaronder deze] hem niet steunen in zijn streven.
De heren Earring spelen Vanilla Queen nog steeds acoustisch. Afgelopen week in Luxor was het voor mij het hoogtepunt van de avond. Jammer dat de volledige acoustische versie niet op CD is verschenen. Wellicht op Naked IV
Vanilla Queen staat in korte vorm natuurlijk wel op Naked Truth.
De grote vraag is natuurlijk of er wel ooit een Naked IV zal verschijnen.
Fraaie hoes blijft dat toch! En RadaR heeft er altijd wel een anekdote bij 😀
Vanilla Queen is een hoogstandje, dus 9+ wat mij betreft.
Fijn dat je hem hebt gevonden! Ik heb Vanilla Queen nog nooit eerder “live” gezien, dus is dit voor mij een primeur. Die prima uitvalt. Dank je wel [bis].