13 gedachten over “I.M. HARRY MUSKEE ….. r.i.p. CUBY”
Eerst maar eens “even” door die berg fraais, die je zelf al hebt neergezet heen ploegen 🙂 . Daarna gaan we eens bekijken of er nog iets aan te vullen valt. We hebben tenslotte nog even de tijd toch?
Mooi document trouwens, dat Uur van de Wolf. Geeft een mooie kijk op het leven van een band; vooral de vroege periode is het interessants. Cuby & the Blizzards gedijde het best op een soort boerse chaos. En de mate van overdrijving in de vele verhalen is ook niet mis.
Maar mooi document over een Drents monument.
Help mee om dat monument een plekje te geven in de Catchradio TOP 888, Arno. Niet via het kiezen van een verplichte song, want we maken voor Cuby graag een uitzondering. Kies je eigen favoriet van de Drentse Bluesgiant en zet die bij de rest van je keuzelijstje.
Het is niet denkbeeldig te veronderstellen, dat er wel een mooie muzikale “necrologie” van Cuby zal verschijnen. Iets om in de gaten te houden …. maar dat zul je ongetwijfeld doen, niet RadaR?
Ter aanvuling nog even dit. Na het weer bekijken van het uur van de wolf van gisteren weet ik [eindelijk] welke song Cuby in het bovenstaande clipje uitvoert. Het gaat om Don’t no which way to go, wat werd gespeeld op het Belgische Jazz Festival in Bilzen.
Een geëmotioneerde Derksen hoorde ik het gisteravond in VI bekend maken.
Zoals RadaR het elders op zijn site uitdrukt: Dutch blues has lost it’s giant.
Daarmee is alles wel gezegd, me dunkt.
Klopt: Eelco Gelling op gitaar, die toen [1968] al een straatje verder was dan Jan Akkerman, die toen nog de Brainbox-stap moest maken [1969].
Overigens opvallend dat je de piepjonge Brood niet hebt herkend aan de piano.
Deze live-opname zou stammen van een Belgisch Blues Festival uit ’68. Het ergerlijke is, dat ik er nog niet achter ben wat de titel van de song is die C&B [werkelijk een legendarische band al komen ze dan uit Drenthe ] uitvoeren. Puzzelwerk.
Ik zag al iets op de Catch-site staan [zat even een stief kwartiertje door je keuzelijst te browsen … heb je fraai gedaan, man!].
De Cuby uit 1968 is van voor mijn tijd, maar ik ken de man en de band uiteraard wel. Help me eens op weg met wie er verder nog te zien zijn. Die gitarist? Gelling? Wat kon-ie ook toen al een partijtje riedelen op die gitaar.
Grote bluesman [de grootste van Nederland met afstand] is niet meer. Maar zijn muziek blijft.!
RadaRoligy 
Eerst maar eens “even” door die berg fraais, die je zelf al hebt neergezet heen ploegen 🙂 . Daarna gaan we eens bekijken of er nog iets aan te vullen valt. We hebben tenslotte nog even de tijd toch?
Mooi document trouwens, dat Uur van de Wolf. Geeft een mooie kijk op het leven van een band; vooral de vroege periode is het interessants. Cuby & the Blizzards gedijde het best op een soort boerse chaos. En de mate van overdrijving in de vele verhalen is ook niet mis.
Maar mooi document over een Drents monument.
Help mee om dat monument een plekje te geven in de Catchradio TOP 888, Arno. Niet via het kiezen van een verplichte song, want we maken voor Cuby graag een uitzondering. Kies je eigen favoriet van de Drentse Bluesgiant en zet die bij de rest van je keuzelijstje.
Nog even iets opvallends rond Cuby en zijn Blizzards. Het nu terecht als legendarisch aangeduide Groeten uit Grollo-album was in 1968 geen echte kaskraker. De echte meer grootschalige waardering kwam met het verstrijken van de jaren, maar leidde desondanks niet tot spectaculaire verkopen. C+B hebben tot 2009 nooit de verkooplimiet [in 68 was dat 50.000 voor albums] voor een gouden plaat gehaald. Boezemvriend Derksen moet, toen de ziekte van Muskee een ernstig karakter kreeg, een lumineus en op zich ook wel prachtig idee hebben gekregen. Hij kreeg voor elkaar, dat Groeten uit Grollo opnieuw in remasterde vorm werd uitgebracht. De verkoop van die heruitgave duwde de verkoop net over de nu geldende grens [25.000] en zo kreeg Harry Muskee [en natuurlijk ook zijn Blizzards] uiteindelijk toch nog zijn 1e gouden plaat uitgereikt. Door diezelfde Derksen natuurlijk.
Dit goochelen met cijfers kan voor één keer mijn goedkeuring wegdragen. 🙂
Het is niet denkbeeldig te veronderstellen, dat er wel een mooie muzikale “necrologie” van Cuby zal verschijnen. Iets om in de gaten te houden …. maar dat zul je ongetwijfeld doen, niet RadaR?
Ter aanvuling nog even dit. Na het weer bekijken van het uur van de wolf van gisteren weet ik [eindelijk] welke song Cuby in het bovenstaande clipje uitvoert. Het gaat om Don’t no which way to go, wat werd gespeeld op het Belgische Jazz Festival in Bilzen.
Je weet, ik ben noch kenner noch liefhebber. Maar het verlies van elke grote uit de “creatieve” sector moet worden betreurd. Dus ook Cuby.
Een geëmotioneerde Derksen hoorde ik het gisteravond in VI bekend maken.
Zoals RadaR het elders op zijn site uitdrukt: Dutch blues has lost it’s giant.
Daarmee is alles wel gezegd, me dunkt.
Een terechte tribute aan één van de grote mannen uit de jaren, dat het allemaal begon .Als ik die beelden zo zie betreur ik voor de zoveelste keer er niet bij te zijn geweest toen het allemaal begon. De sfeer moet allemaal wel heel anders zijn geweest op dit soort concerten dan de aalgladde, overgeorganiseerde en een mentaliteit van “alles is vet zolang we er maar bij kunnen zijn”-mentaliteit van tegenwoordig. Toen staat voor karakter, nu kan daar slechts platheid tegenover stellen.
Harry moet dat gehaat hebben en hield [niet alleen daarom] zich ver van dat popie jopie gedoe. Een Drents monument has gone beyond. Wie weet komt-ie Herman daar weer tegen. Jamming in heaven.
Met Window of my eyes als klassieker wordt Cuby uiteraard veel te weinig eer gegeven. De albums Desolation, Groeten uit Grollo en Appleknockers Flophouse zijn de echte klassiekers. Daarmee vestigde Harry Muskee bij vooral de toen jonge generatie zijn naam en faam als dé blueszanger van Nederland. Met zijn tussen de Hunnebedden gevormde stemgeluid, zijn passie, zijn volledige onvoorwaardelijke overgave aan de bluesmuziek was Harry Muskee een echte, “a real simple man”.
Toen na 1970 de band leek op te houden [heer Brood werd gepakt wegens onoirbaar gebruik van zijn neusgaten en andere lichaamsdelen] maakte Muskee wat uitstapjes [Red White & Bluesband, Harry Muskee Band]. Toen Eelco Gelling van zijn uitstapje naar jouw band, RadaR, was teruggekomen volgde na ruime tijd toch een soort hereniging.
In die zin mag ik de liefhebbers verwijzen naar het Live-album uit 2005, opgenomen in de R’damse Oude Luxor, waarop in een bijna complete oude samenstelling [Brood moest helaas afzeggen] o.a. een trosje oude krakers werd gespeeld. Ik noem:
Another day another road – Somebody will know someday – Appleknockers Flophouse – Simple man – Too blind to see – een fenomale uitvoering van Window of my eyes.
Helden uit mijn jeugd, waarvan er nu een tweede niet meer is. Maar Harry Muskee zal niet worden vergeten. De legende uit Grollo!
Mooie bijdrage, Arno. Bedankt!
Klopt: Eelco Gelling op gitaar, die toen [1968] al een straatje verder was dan Jan Akkerman, die toen nog de Brainbox-stap moest maken [1969].
Overigens opvallend dat je de piepjonge Brood niet hebt herkend aan de piano.
Deze live-opname zou stammen van een Belgisch Blues Festival uit ’68. Het ergerlijke is, dat ik er nog niet achter ben wat de titel van de song is die C&B [werkelijk een legendarische band al komen ze dan uit Drenthe ] uitvoeren. Puzzelwerk.
Ik zag al iets op de Catch-site staan [zat even een stief kwartiertje door je keuzelijst te browsen … heb je fraai gedaan, man!].
De Cuby uit 1968 is van voor mijn tijd, maar ik ken de man en de band uiteraard wel. Help me eens op weg met wie er verder nog te zien zijn. Die gitarist? Gelling? Wat kon-ie ook toen al een partijtje riedelen op die gitaar.
Grote bluesman [de grootste van Nederland met afstand] is niet meer. Maar zijn muziek blijft.!