COJONES

Wij zijn ongemerkt een nieuwe [zij het waarschijnlijk kort durende] periode ingegleden. Begrijpelijk dat u denkt “Hij heeft het over het weer”, maar nee, dat doe ik niet. Ik heb het over een periode van de “cojones”. Wat in goed Nederlands staat voor “ballen [die je kunt tonen]” en de meer in zwang zijnde variant “kloten [die je aan je lijf kunt hebben maar in dit geval ook kunt zijn”].
Politici tonen al een week lang hun mini-cojones, waardoor u moet geloven, dat zij in tegenstelling tot hun houding in nationaal en Europees parlement best wel een beetje de van balen hebben van Brussel.
Maar de echte start van de cojones was gisteren. Toen Erik van Muiswinkel & Friends de kick off gaven van hun deze zomer draaiende satirische programma. Ik heb het zojuist bij mijn ontbijt bekeken en ik was niet onder de indruk van de kloten van Erik c.s. Belangrijkste reden was, dat er volgens mij sprake was van een “mismatch” tussen de toch redelijk hoog aangeschreven cabaretiers en het publiek in de zaal.  De kloten van Erik en zijn mannen hadden blijkbaar niet voorvoeld, dat het publiek van tegenwoordig veel meer visueel is ingesteld. Men kijkt niet voor niets liever naar de dagelijks over de buis stromende clipjes van rappende baby’s, van trappen flikkerende katten of domme ex-sporters, die uit hun boek citeren. Liever dat dan 5 minuten luisteren naar teksten met dubbele bodems. En het toeval wil dat de kloten van Erik nu juist op zijn grootst zijn als die teksten worden uitgespuugd.
De premiere van Cojones was dan ook magertjes en nogal waterig. Balletjes in plaats van kloten dus.
Ik gebruikte het woord “mismatch” en herhaal dat nog een paar keer. Want een mismatch is er natuurlijk ook tussen die krampachtig [alweer] in de verkiezingsmode geschoten politici en het stemvee. Die politici lullen zich de blaren op de tong, liegen dat het gedrukt staat, maar desondanks gaat waarschijnlijk maar 1 op de 3 op 22 mei naar die stembus, om op niets te stemmen.
Ik zag zelfs Samsom en zijn totaal verwezen maatjes weer rozen uitdelen en dat onder de zo langzamerhand erg uitgekauwde slogan “Sterk en sociaal”. Het enig verschil met 2012 was, dat er nu “Europa” voor stond.
Die Samsom moet wel wanhopig zijn te veronderstellen, dat een slogan als die kiezers kan winnen, denkt u ook niet?
Nog een mismatch was onmiskenbaar aan de orde bij het bekijken van het Oranje, wat van Gaal gisteren de glijbaan van de Arena in stuurde.
De hele week had Louis zijn spelertjes op dat sensationele 5-3-2 systeem getraind,  de hele week had de bekende kudde kletsmeiers die als analist een aardig centje bijverdienen dat systeem van alle kanten tegen het licht gehouden. En wat was het resultaat? Één mooie steekpass van Clasie, een mooie goal van RVP en een paar leuke acties van Memphis.
De andere 8 bakten er werkelijk helemaal niets van. En  de enige die het systeem van Louis leek te hebben begrepen was de in de 2e helft aantredende van Aanholt, die nota bene nog geen minuut met de groep had meegetraind. We zagen gisteren een nieuwe variant van cojones: de oranje soort. En ze hadden geen cojones, ze waren cojones. Zwaar cojones zelfs.