Beargumenteren waarom het zaakje bij ABN/AMRO stinkt zonder weerga heeft nauwelijks zin. Het vindt toch geen plek waar het kan landen. Ik herinner me 2008 toen in Londen bankiers angstig door de straten van de City schoten, doodsbang als ze waren voor de volkswoede. Al weer jaren inmiddels is die angst weer veranderd in arrogantie en hoogmoed, ja zelfs verachting. “Mijn jongens hebben recht op +20%” zegt Gerrit.
“Maar we pakken ze wel straks hun bonus af”zegt Jeroen. Zijn wij echt zulke enorme lulletjes, dat bankiers en politici ons op die manier het bos in kunnen/mogen sturen? Zo ja, laten we dan stoppen met kankeren op misstanden als deze. Want het leidt immers nergens toe dan slechts groeiende frustatie. Zo neen, laten wij dan, omdat de Jeroentjes het verdommen, zelf de Gerrits van deze wereld weer angst aanjagen. Een andere oplossing is er vrees ik niet. Iedereen die de afgelopen jaren de zaken een beetje heeft gevolgd kan zonder probleem beredeneren waarom de doorsnee bankier [en de doorsnee politicus] gewoon weer doen wat ze tot en met 2006 deden. De angst is weg, bleek ongegrond, dus kwam het narcisme weer boven en werd weer standaard gedrag.
Waar wij, soms stomverbaasde toeschouwers om zo veel arrogantie, soms razende toekijkers bij zo veel gebrek aan empathie, in welvaart zo’n 15 jaar achteruit zijn gegaan, behoeven we “slechts” 6 jaar terug te gaan om dat gevoel van enorme woede van toen weer op te roepen; een woede, die bankiers en aan hun bedrijfstak gerelateerde economen, actuarieel rekenaars en blackbox-kunstenaars deed verschrompelen tot angstige excuses prevelende losers.
In die 6 jaar is het velen van ons alleen maar slechter gegaan. Teruggang in inkomen, verlies van baan etc. Daarnaast werd ons geld ook nog eens gebruikt om banken als die ABN/AMRO te redden, terwijl wij als burgers part noch deel hadden gehad aan de noodsituatie, waarin die banken terecht waren gekomen.
We hebben in die periode van 6 jaar de massieve fout gemaakt ons terug te trekken op ons eigen eilandje van persoonlijke misère. Voorstelbaar, maar desondanks fout! Want ondertussen werkten bankiers en hun volgelingen, gesponsord door de politiek, naarstig aan plannen om de situatie zo snel mogelijk terug te brengen naar wat tot 2006 gemeengoed was. Een situatie, waarin bonussen, wanstaltige salarissen, derivaten en vrij toegang tot de gemeenschapsgelden [zo gul door de politiek beschikbaar gesteld] even gewoon waren als voor ons het pinnen van 50 euro.
Dus moeten we die fout van de afgelopen jaren herstellen. Bankiers [en hun knechten] moeten simpelweg weer angstig worden gemaakt. Zo angstig, dat ze het niet meer in hun hoofd halen om , als ware het iets als kopen van een paar nieuwe schoenen, te melden, dat hun topmanagement 20% meer salaris krijgt. Omdat de bonussen worden afgetopt. Omdat ze het nog niet begrepen blijken te hebben zal ze te verstaan moeten worden gegeven, dat “de bonus” voorgoed tot de verleden tijd behoort. En dat via de rede, via argumentatie doen is, zo is gebleken, volstrekt zinloos. Het enige wat werkt is het aanjagen van Angst. In plaats van elkaar op straat op de bek te slaan of voor de kop te trappen [zie 15-jarig maatschappelijk en geestelijk volkomen ontspoord meisje] zou de focus of zo u wilt de “mindset” moeten zijn gericht op het in het gareel dwingen van de werkelijke onverbeterlijke lieden, die in de bankwereld figureren.
Natuurlijk is er de keus om niet voor die even rigoreuze als beproefde methode te kiezen. Dat staat iedereen vrij. Maar in dat geval doe ik een dringend beroep op u om te stoppen met het klagen over en kankeren op bankiers. En u gewoon te schikken in de rol, die diezelfde bankiers voor u en mij, maar ook voor onze kinderen hebben uitgetekend: de slaaf zijn van de Gerrit Zalm’s van deze én de toekomstige wereld.
RadaRoligy 