We hebben het hier op mijn blogplekje regelmatig over “de burger” en “het volk”. Volstrekt respectvolle benamingen voor de Nederlander. Ik spreek daarbij vaak onverholen mijn teleurstelling uit over het chronische gebrek aan assertiviteit, agressiviteit en actiebereidheid van de burger c.q. het volk richting m.n. bestuurders. Die 3 A’s zijn in mijn beleving karaktertrekken, die exact beschrijven wat er nodig is om voor je plekje in een samenleving als de onze te vechten, om op momenten waar dat nodig is je tanden te kunnen laten zien, om de Rutte’s van deze wereld niet de kans te geven over je heen te lopen, je een oor aan te naaien.
Het merkwaardige is overigens wel, dat die burger in het contact met zijn medeburgers die 3A’s moeiteloos met zeer hoge frequentie toont. Dat is inmiddels zelfs zo uit de klauw gelopen, dat er een goed ingeburgerde term voor werd uitgevonden: hufterigheid.
Maar richting politici en bestuurders zie je het complete trio aan A’s zeer zelden. Vooral actiebereidheid leidt een zieltogend bestaan, is om voor mij moeilijk verklaarbare redenen het ondergeschoven kindje geworden.
Agressiviteit blijkt er nog wel te zijn, zo heeft PvdA kopman Hans Spekman ons duidelijk gemaakt. De publicatie van de stroom hatemails e.d. op zijn Facebookpagina [wie durft er nog te zeggen, dat de politiek niet dicht bij het volk staat? Facebook, mijnheer, ja ja Facebook!] moest ons duidelijk maken onder welke immense druk en dreiging hij zijn dagelijks brood verdient. En passant maakte Spekman ook nog eens duidelijk welk een vergaarbak van smerigheid, neanderthalgedrag en onderbuikgevoelens Facebook kan zijn.
Als ik Hans was zou ik mijn contacten met het volk voortaan gewoon weer doen zoals het eerder ook al gebeurde:in een bruin café onder het genot van een vat donkerblond bier.
Mocht er dan iemand onder dat volk aanwezig zijn die niet zo positief over hem denkt dan kun je dat zien. En dat scheelt, naar beide kanten toe.
Toen onze niet meer zo jeune premier ook nog eens in zijn “Talk with the President” een beroep op het volk deed om de discussie op internet open [wel begluurd door van alles en iedereen], wellicht zelfs fors maar wel fatsoenlijk te voeren viel bij mij [het was er weer eens hoog tijd voor trouwens] het muntje.
Waar wij hier het gemopper van het volk op hun bestuurders en politici in combinatie met de lafheid van datzelfde volk vrij vaak afsloten met de conclusie “het volk krijgt de politici die zij verdient” geldt natuurlijk omgekeerd gewoon hetzelfde. Inderdaad, politici en bestuurders krijgen het volk wat ZIJ verdienen.
Misschien zou Spekman deze gewaagde conclusie mijnerzijds eens met zijn “likers” en “followers” moeten bespreken. Mochten daar verwensingen ja zelfs grofheden in mijn richting uit voortvloeien, no harm done. Ik heb een harde kop en een stevige maag.
RadaRoligy 