DE LUCHTBALLON-METHODE

Het gevoel van Jurgen, zoals hij dat enige dagen terug beschreef in zijn spontane bijdrage “Mourning star”, blijkt hem niet te hebben bedrogen. Via via werd ik er gisteren op geattendeerd, dat de moeder in kwestie inmiddels is toegetreden tot het selecte gezelschap van 1Vandaag sidekicks. Het is werkelijk verbazend, waar mensen tegenwoordig een mening over willen hebben en ook willen én kunnen geven, voor een camera.
Voor het grootste deel ging haar koffietafelpraatje langs me heen; ik spitste mijn oren echter toen ze reageerde op de actuele problemen met de bereikbaarheid van de rampplek. De moeder, die nationale bekendheid kreeg door haar oproep “Putin, geef me mijn kinderen terug” had nu iets anders te melden. “Als het levensgevaarlijk is om mijn kind[eren] daar weg te krijgen, dan moet hij daar maar blijven.”
Of hier mogelijk een rol speelt, dat 1Vandaag al heeft toegezegd, dat zodra de situatie ter plekke het mogelijk maakt een reportage wordt gemaakt van een bezoek van de moeder “on the spot” , ik weet het echt niet. Maar ik herinner me beelden van een Australisch echtpaar wat zo maar ineens opdook, net als een toevallige camera, om naar hun dochter te zoeken [!]. Met alle media aandacht vandien.
Even opvallend is, dat die moeder vrijwel naadloos de methode Rutte toepaste. Ik noem dat het tot bijna knappen opblazen van een luchtballon, die vervolgens stukje voor stukje begint leeg te lopen. Ik heb wel een willekeurig aantal voorbeelden van de methode Rutte:
– de repratriëring van alle stoffelijke overschotten had hoogste prioriteit;
– de mogelijkheden voor een militaire missie worden serieus onderzocht;
– 40 marechaussees + rampdeskundigen worden naar Oekraine gestuurd en dienen vrijelijk toegang te krijgen tot de rampplek.
Rutte meldde dat via zijn “bijpraatsessies”met het volk en baseerde zijn mededelingen op zijn continue telefoonnades met de “hot shots” her en der op de wereld.
De realiteit zo’n 2 weken na de ramp [“aanslag” blijft voorlopig nog een vies woord] is, dat het aantal bijpraatsessies met het volk drastisch is afgenomen. Niet moeilijk te raden waarom. Verrassend is ook, dat Rutte nog steeds niet in persoon in Kiev is opgedoken. Alles blijft per telefoon lopen. Of aan Dikkertje Dap Timmermans overgelaten. En:
– de repratriëring van alle stoffelijke overschotten nog niet is gelukt. En met de dag lijkt de kans daarop kleiner;
– een militaire missie even snel werd afgeblazen als hij in Mark’s hoofd was opgekomen;
– de marechaussees in Donetz zijn al 4 dagen bezig met fitness, koffie drinken en de Playstation. Af en toe maken ze een ritje om al rap te worden tegengehouden en teruggestuurd naar het keurig ingerichte commandocentrum. Terwijl Rutte toch minstens 6x de toezegging van zijn Oekrainsche evenknie had gekregen, dat toegang tot de rampplek zou worden gegarandeerd.
De luchtballon van Rutte, hij lijkt zo langzamerhand leeg te raken en onze premier heeft geen idee meer wat te verzinnen om er weer lucht in te krijgen.

Heeft Rutte het dan slecht gedaan als het om crisimanagement gaat? Moeilijk om daar een oordeel over te geven. Zijn luchtballon gaf het volk bijvoorbeeld hoop [terugkeer slachtoffers]; maar tegelijk ook verwachtingen, die veel te hoog gegrepen bleken.
Zijn [of was het Big Ivo’s] idee voor de dag van nationale rouw was een schot in de roos bij een groot deel van Nederland. Saamhorigheid, eendracht, groot zijn in het lijden en de rouw is juist wat de Nederlander nodig heeft om de komkommertijd door te komen. We zagen een heropleving van het bermtoerisme, we werden vergast op een in gepaste uitvoering gebracht real life-drama docu. En dat meerdere dagen na elkaar!
Alles werd uit de kast gehaald om de aandacht af te leiden van wat er rond de rampplek gebeurde. Of juist niet gebeurde.
Big Ivo zou  niet de trouwste secondant zijn als hij niet wegen zoekt om Mark aan nieuwe lucht voor zijn ballon te helpen. Ivo hanteert het standpunt, dat je mensen [goede of slechte tijden] altijd moet geven, waar ze zich het best bij voelen en het best in zijn. Dus is zijn nieuwste idee om een officiële herdenking voor de slachtoffers van van de ramp/aanslag in te voeren. Waarbij de essentiële vraag zou moeten zijn: gaat het om de herdenking van 195 dode landgenoten sec of moet het een herdenking zijn van 195 landgenoten, die slachtoffer werden van een aanslag, die te duiden is als een oorlogsmisdaad?
Vraag is of Rutte wel tijd zal hebben om zich over die gevoelige kwestie te buigen. Berichten circuleren steeds sterker, dat zijn tante Angela [bijna een 2e moeder voor hem] Mark als opvolger voor v. Rompuy wil hebben in Brussel. En dat managen vergt heel erg veel bellen.