UTOPIA

Jullie zullen je ongetwijfeld nog herinneren welk een onrust en weerstand er enige tijd geleden alhier ontstond over de vaccinatie van bepaalde leeftijdsgroepen. Net niet verplicht maar wel dringend geadviseerd. Zoals de griepprik e.d. Naast vaccinatie riep ook het onderzoek naar baarmoederhalskanker bij jonge meisjes de nodige vraagtekens op. Wel of niet terecht, daar wil ik het nu niet over hebben.
Wat wellicht minder van jullie zullen weten is, dat een aantal jaren geleden alom hoog gewaardeerd en gerespecteerd politicus Henry Kissinger, gevraagd naar zijn mening over de kwestie van de immer groeiende bevolking van moeder Aarde tijdens een bijeenkomst van de Bilderberg conferentie, als zijn mening aangaf, dat de Aarde in relatie tot haar aanwezige en beschikbare bronnen in feite een maximale bevolking van 500 miljoen mensen zou moeten hebben [ 1/14e  van de huidige omvang].
Beide aspecten schoten mij in gedachten toen ik startte met het bekijken van de Britse fiction thriller “Utopia”. De schrijvers hebben namelijk die 2 aspecten als basis gebruikt voor het even ongebruikelijke en bij het vorderen van het bekijken verontrustende verhaal van “Utopia”.
De 6-delige serie van Channel 4, die op het punt staat om aan een vervolg te gaan beginnen, vertelt het verhaal van een zeer gemengd gezelschap jonge mensen, die elkaar op het net hebben gevonden door hun gemeenschappelijke nieuwsgierigheid naar het al of niet bestaan van een manuscript, waarin voorspellingen worden gedaan over rampen, die de mensheid zullen overkomen.
Meteen bij bekijken van de 1e aflevering viel me op, dat er bijzonder fraai is gefilmd. Het ziet er werkelijk puntgaaf uit; het 2e wat me opviel was, dat het verdraaid moeilijk is om zelfs na 3 afleveringen exact te bevatten met wie je  te doen hebt en waar the good, waar the bad en waar tenslotte the ugly te vinden zijn. Iedereen gedraagt zich als één van die categorieën, maar dat wil niet zeggen, dat ze ook tot die specifieke categorie behoren. Als kijker word je regelmatig op het verkeerde been gezet. Waarvoor plotselinge wendingen in het plot ook nog eens zorgen. Extra suspense wordt ook nog eens toegevoegd, doordat alles zich in een grotendeels verstilde wereld afspeelt. Nooit mensenmassa’s, geen verkeersstromen, alles ademt een rust uit wat in fel contrast staat met wat de groep jonge mensen meemaakt. Al schrijvende realiseer ik  me, dat er een duidelijk associatie bestaat met de wereld, die Kubrick schildert in zijn meesterwerk Clockwork Orange [1971]. De serie bevat in tamelijk opvallende mate “hard violence” , waar je als kijker wel tegen moet kunnen. Maar “hard violence” is al enige tijd de trend, ook in bioscoopfilms, we zijn wel wat gewend inmiddels. Maar me er gemakkelijk bij voelen, neen ik denk niet dat ik dat kan zeggen.
Na de complete serie van 6 episodes te hebben bekeken, durf ik het aan te stellen, dat er qua kwaliteit zeker sprake is van een bovengemiddelde serie. Met een ronduit knap in elkaar gezet [open] eind. En de acteerprestaties voldoen zonder twijfel meer dan aan de norm. Een aanrader dus, met die eerdere kanttekening, dat je als kijker geduld aan scherpte moet kunnen koppelen. Met een half oog kijken is zinloos.